ΣΥΝΕΔΡΙΟ Κ.Π. EQUAL
Ζάππειο, 26-27/09/2005
(Διοργάνωση: Γ.Γ. Διαχείρισης Κοινοτικών και άλλων Πόρων – Εθνικό Θεματικό Δίκτυο Τομέα Κοινωνικής Οικονομίας)
Στο διήμερο Συνέδριο, υπήρξαν εξαιρετικά σημαντικές συμβολές από τον ευρωπαϊκό χώρο και ένας ζωντανός διάλογος για το πώς θα ορίσουμε και πως θα στηρίξουμε την Κοινωνική Οικονομία.
Ανάμεσα στο Κράτος και στην αγορά έχει αρχίσει να αναπτύσσεται σε πολλές προηγμένες αλλά και σε αναπτυσσόμενες οικονομίες ένας νέος τομέας, της Κοινωνικής Οικονομίας. Ο τομέας αυτός περιλαμβάνει τους μη- κερδοσκοπικούς οργανισμούς, τις κοινωνικές επιχειρήσεις, συνεταιρισμούς και διάφορους τύπους ενώσεων που στηρίζονται στην αυτό- οργάνωση των πολιτών , την εθελοντική προσφορά υπηρεσιών στη βάση της αλληλεγγύης και της συνεργασίας. Προσπαθεί να καλύψει «κενούς χώρους» που αφήνουν μεγάλα τμήματα ζήτησης αγαθών και υπηρεσιών, συνήθως κοινωνικού χαρακτήρα των οποίων η παραγωγή και η διάθεση από τους μηχανισμούς της ελεύθερης αγοράς κρίνεται ασύμφορη, η δε παροχή τους από το κράτος πολλές φορές ανέφικτη.
Ο τομέας της κοινωνικής οικονομίας στην Ελλάδα
Στην Ελλάδα κοινή διαπίστωση είναι ότι οι δραστηριότητες του τομέα της κοινωνικής οικονομίας δεν είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένες και οι οποιεσδήποτε προσπάθειες που γίνονται τα τελευταία χρόνια από διάφορους φορείς προσκρούουν, μεταξύ άλλων, στην έλλειψη ενός κατάλληλου και ευέλικτου πλαισίου για τη θεσμική, διοικητική και χρηματοδοτική στήριξη των πρωτοβουλιών που αναλαμβάνονται στον τομέα αυτό.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και η ιδέα ότι οι διάφορες πρωτοβουλίες «μη- κερδοσκοπικού χαρακτήρα» (που αναπτύσσονται τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα) συνιστούν ένα «διακριτό τομέα», δε συναντιέται συχνά στην ελληνική σκέψη. Γενικότερα η ελληνική κοινωνία στο σύνολο της εξακολουθεί να εντάσσει τέτοιου τύπου πρωτοβουλίες σε μια «φιλανθρωπικού χαρακτήρα» προσέγγιση. Αυτό επιβεβαιώνεται επίσης από το γεγονός ότι ο τομέας αυτός δεν εμφανίζεται σε καμία από τις επίσημες στατιστικές ως διακριτή κατηγορία.
Παρά ταύτα, τα τελευταία 20 χρόνια, λειτουργούν και αναπτύσσονται επιχειρήσεις της κοινωνικής οικονομίας, όπως :
• Γυναικείοι συνεταιρισμοί (δραστηριοποιούνται περίπου 110 γυναικείοι αγροτουριστικοί και αστικοί συνεταιρισμοί)
• Κοινωνικοί Συνεταιρισμοί Περιορισμένης Ευθύνης
• Κοινωνικές Επιχειρήσεις διαφόρων νομικών τύπων (Αστικές μη Κερδοσκοπικές Εταιρείες, Ε.Π.Ε., αστικοί συνεταιρισμοί κ.λ.π), οι οποίες δημιουργούνται από άτομα που βιώνουν διακρίσεις πολλές φορές σε συνεργασία με νομικά πρόσωπα.
Είναι προφανές όμως ότι η γνώση για τις διαστάσεις και τα χαρακτηριστικά των πρωτοβουλιών που αναπτύσσονται στον τομέα αυτό στην Ελλάδα είναι περιορισμένη. Το γεγονός αυτό, δεν έχει επιτρέψει μέχρι σήμερα τη διαμόρφωση ενός πλαισίου για συζήτηση, προβληματισμό αλλά και αντιπαράθεση σε σχέση με τη φύση και τις προοπτικές του τομέα και κατ΄ επέκταση με τη δυνατότητα συμβολής του στην αντιμετώπιση των σοβαρών προβλημάτων της ανεργίας, της περιθωριοποίησης, του κοινωνικού αποκλεισμού και των διακρίσεων.
Έτσι, οι όποιες προσπάθειες γίνονται τα τελευταία χρόνια για την ανάπτυξη δραστηριοτήτων με παραγωγικό χαρακτήρα και επιχειρηματικό προσανατολισμό και στοχεύουν επαγγελματική ένταξη ατόμων που ανήκουν σε διάφορες ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού είναι αποσπασματικές. Ταυτόχρονα έχουν συνήθως άτυπο ή/ και παράτυπο χαρακτήρα είναι αποσπασματικές (αστικές μη κερδοσκοπικές εταιρίες, ενώσεις κ.λ.π), κι αυτό λόγω της ανυπαρξίας ενός σαφούς κανονιστικού πλαισίου για την οργάνωση και λειτουργία τους. Αποτέλεσμα αυτού είναι πολλές τέτοιες προσπάθειες να ακυρώνονται στην πράξη, ή να οδηγούνται σε αδράνεια ή/ και σε «παραίτηση» καθώς το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο δεν ευνοεί την ίδρυση νέων οργανωτικών μορφών, όπως «κοινωνικές επιχειρήσεις», «κοινωνικοί συνεταιρισμοί» κ.α.
Γενικότερα, οι δραστηριότητες της κοινωνικής οικονομίας στην χώρα μας εμφανίζουν πληθώρα αδυναμιών που συνδέονται με την απουσία μιας ισχυρής παράδοσης σε αυτό τομέα. Οι πρωτοβουλίες που αναλαμβάνονται εμφανίζουν τα συμπτώματα της νηπιακής κατάστασης του κλάδου: επαναλαμβανόμενα λάθη, σπατάλη δυνάμεων, απουσία διάρκειας και μη κεφαλαιοποίηση της εμπειρίας.
Στις παρεμβάσεις τους ο κ.Βλιάμος, Γ.Γ. Διαχείρισης Κοινοτικών και άλλων Πόρων, τόνισε τη σημασία που αποκτά στο μεταφορντικό, μοντέλο της οικονομίας και της κρίσης του κράτους πρόνοιας ο τομέας της κοινωνικής οικονομίας τόσο ως ενεργοποίηση των πολιτών (εθελοντισμός) όσο και ως κοίτασμα απασχόλησης. Αναφέρθηκε επίσης στο συμμετοχικό δημοκρατικό τρόπο λειτουργίας τους.
Ο κ.Borden από την DG Απασχόλησης της Commission, τόνισε τη σημασία των 9.000.000 θέσεων εργασίας που υπάρχουν και τη δυναμική αύξησής τους στην Ε.Ε. Αναφέρθηκε στην έλλειψη θεσμικού πλαισίου σε ευρωπαϊκό επίπεδο και το σχεδιασμό για τη δημιουργία του. Τόνισε τη σημασία της κοινωνικής εταιρικότητας, ότι η κοινωνική οικονομία αποτελεί προνομιακό χώρο απασχόλησης των πολιτών με αναπηρία και ειδικές δυνατότητες, ενώ επεσήμανε τον ιδιαίτερο υποστηρικτικό ρόλο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στις κοινωνικές επιχειρήσεις που αναπροσάρμοσε, την παροχή υπηρεσιών και λειτούργησε ως εργαλείο τοπικής ανάπτυξης.
• Ο εκπρόσωπος του ΥΠ.ΕΘ.Ο εξήγγειλε κυβερνητική πρόταση παροχής κινήτρων και τοποθέτησε την κοινωνική οικονομία στο ευρύτερο εταιρικό πλαίσιο συμπράξεων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, υπονοώντας με σημασία τη σκέψη για υποκατάσταση μέρους του κράτους πρόνοιας.
• Ο εκπρόσωπος της ΓΣΕΕ (κ.Δημουλάς) αναφέρθηκε στην ανάγκη ύπαρξης τεχνικού τομέα με προσανατολισμό κυρίως τις ευπαθείς ομάδες, συμπληρωματικός του κράτους πρόνοιας όχι στην υποβάθμιση του status των δημόσιων κοινωνικών υπηρεσιών, όχι αλλαγή εργασιακών σχέσεων και υποβάθμιση αμοιβών (ανέφερε το ολλανδικό μοντέλο, όπου «έπεσε» ο δείκτης ανεργίας, ενώ σε υπερδιπλάσιο ποσοστό δημιουργήθηκαν θέσεις επισφαλούς εργασίας μερικής απασχόλησης 400- 700€ μηνιαίως).
• Ο εκπρόσωπος του εθνικού θεματικού δικτύου, κ.Γεωργακάκος παρουσίασε τις προτάσεις πολιτικής του Δικτύου επισημαίνοντας τα προβλήματα :
1. Έλλειψη θεσμικού πλαισίου → ανάγκη δημιουργίας του με ευνοϊκές ρυθμίσεις (φορολογικές κ.λ.π).
2. ‘Ελλειψη υποστήριξης και καθημερινής συμβουλευτικής στους φορείς του → ανάγκη εξασφάλισης συνέχειας των δομών που δημιουργήθηκαν.
3. Ανεπαρκής χρηματοδότηση → ζητούν νομοθετικό πλαίσιο για εναλλακτικές πιστώσεις, ειδικό ταμείο εγγυοδοσίας και αναπροσαρμογής των υπαρχόντων.
4. Έλλειψη εξειδικευμένων στελεχών → ζήτησαν δέσμη μέτρων (προγράμματα σπουδών σε ΑΕΙ - ΤΕΙ επαγγελματικής κατάρτισης, εκπαίδευση εκπαιδευτών, πιστοποίηση επαγγελματιών κ.λ.π.)
5. Ανεπαρκείς ρυθμίσεις για την ένταξη ατόμων με αναπηρία στις δραστηριότητες της Κοινωνικής Οικονομίας → ζητούν ειδικά στελέχη σε ΟΑΕΔ, ΚΠΑ, συνεχή στήριξη τους στον επαγγελματικό χώρο κ.λ.π.
6. Δυσκολίες στη δικτύωση και εκπροσώπηση του τομέα → ζητούν συγκρότηση ενός φορέα εκπροσώπησης και προτείνουν συναντήσεις ανταλλαγής τεχνογνωσίας με συμμετοχή των ομάδων στόχων.
7. Πρόβλημα συνεργασίας με φορείς του Δημοσίου και της Τ.Α.
→ ζητούν δυνατότητα προνομιακών προγραμματικών συμβάσεων για προμήθεια προϊόντων και υπηρεσιών
→ θέσπιση «κοινωνικών κριτηρίων» για διαγωνισμούς και συμβάσεις.
Ο εμπειρογνώμονας κ. Χατζηαντώνης αναφέρθηκε στις υψηλές προσπάθειες απασχόλησης του κοινωνικού τομέα όρισε την κοινωνική επιχείρηση ως επιχείρηση με κοινωνικό σκοπό, δημοκρατική οργάνωση, επιχειρησιακή συγκρότηση και τόνισε τη σημασία της θεσμικής αναγνώρισης, της παρακολούθησης, της στήριξης και της χρηματοδότησής τους καθώς και της θεσμικής εκπροσώπησής τους. Επικέντρωσε στο περιβάλλον την ποιότητα ζωής και τον πολιτισμό ως πεδία εφαρμογής τους.
• Η κα. Γείτονα (Παν. Θεσσαλονίκης) παρουσίασε μια δειγματοληπτική έρευνα όπου αναφέρει ότι σε 80 κοινωνικές επιχειρήσεις, το 58% χρησιμοποιεί εργαζόμενους από την ομάδα στόχο και ότι σ΄ αυτές το 45% είναι αμειβόμενοι εργαζόμενοι και το 55% εθελοντές.
• Ο κ.Ζαννής, Υπουργείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης, μίλησε για δυνατότητα αύξησης απασχόλησης μέσω του κοινωνικού τομέα στο 45%, πρότεινε ως καταλληλότερη μορφή, με θεσμικές αλλαγές, τις Αστικές μη κερδοσκοπικές επεσήμανε την ανάγκη προνομιακής χρηματοδότησής του ενώ ανήγγειλε την δημιουργία εθνικού κέντρου για τον τρίτο τομέα, που θα καταγράφει δραστηριότητες, θα παράγει και θα μεταδίδει τεχνογνωσία.
• Η κα. Ντούλια, Γ.Γ. Επιμόρφωσης Ενηλίκων αναφέρθηκε στην υιοθεσία και προώθηση μέσω των ΝΕΛΕ της κατάρτισης στελεχών κοινωνικής οικονομίας, ενώ τόνισε ιδιαίτερα την ανάγκη δημιουργίας εργοδοτικού πλαισίου εναλλακτικών πιστώσεων. Μίλησε για την ανάγκη θεσμικού πλαισίου, για να μην κατασπαταλώνται πόροι και δυνάμεις, ζήτησε πιστοποίηση των δομών που δημιουργήθηκαν και εξασφάλιση της βιωσιμότητας του.
Σε άλλες παρεμβάσεις, παρουσιάσθηκε η εξαίρετη δουλειά του εθνικού θεματικού δικτύου για διάφορα μεθοδολογικά εργαλεία, καταγραφής των δομών υποστήριξης και συμβουλευτικής ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, εκπαιδευτών κ.λ.π.
Αναφέρθηκαν παραδείγματα:
==> από την DIESIS (Ιταλία) εταιρεία έρευνας, συμβουλευτικής και τεχνολογικής υποστήριξης της κοινωνικής οικονομίας, που ενώ ανέφερε το μεγάλο αριθμό κοινωνικών συμπράξεων που υπάρχουν στην Ιταλία (η πρώτη χώρα στην Ευρώπη), παρουσίασε :
• Πρόγραμμα (CUASHR) τη δημιουργία παρατηρητηρίων κοινωνικής οικονομίας σε κάθε Περιφερειακό Επαγγελματικό Επιμελητήριο, πράγμα που διευκόλυνε τη διάθεση των προϊόντων των κοινωνικών επιχειρήσεων, την ευαισθητοποίηση του ιδιωτικού τομέα και τη μεταφορά τεχνογνωσίας στις κοινωνικές επιχειρήσεις.
• Πρόγραμμα LE MAT, τη δημιουργία αλυσίδας ξενοδοχείων με social franchising που διαχειρίζονται από δίκτυο τοπικών κοινωνικών συμπράξεων.
==> Από το INNWA (Γερμανία) πειραματικές εφαρμογές στις νέες τεχνολογίες (υπηρεσίες internet – e-mail marketing) από κοινωνικές συμπράξεις νέων και ευάλωτων ομάδων.
==> Από το SEP (Αγγλία), Δίκτυο Κοινωνικών Εταιριών, περιφερειακής συνεργασίας που είναι συνδεδεμένο on line με κοινωνικές επιχειρήσεις γα παροχή υπηρεσιών και προϊόντων.
• Στην παρουσίαση του CECOP (Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Κοινωνικών Συμμετοχικών Επιχειρήσεων και Εργαζομένων τους, που αποτελεί τον ευρωπαϊκό θεσμικό εκπρόσωπό τους τόνισε ότι θέλουν να συμμετέχουν ισότιμα στο θεσμοθετημένο ευρωπαϊκό κοινωνικό διάλογο.
Αναφέρθηκε στην πολυτυπία των κοινωνικών επιχειρήσεων και την οδηγία που εκπονείται για να εφαρμόσει μετά το 2010 που παρέχει δυνατότητα προτιμησιακού καθεστώτος σε επιχειρήσεις, στις δημόσιες συμβάσεις για λόγους προστασίας του περιβάλλοντος και κοινωνικής συνοχής.
Τόνισε την ανάγκη χρηματοδότησης από τις ευρωπαϊκές πολιτικές των δικτύων ανταλλαγής εμπειριών και τεχνογνωσίας των επιχειρήσεων της κοινωνικής οικονομίας.
Ανέφερε τη σημασία που προσδίδει στην κοινωνική οικονομία η προτεινόμενη Ευρωπαϊκή Συνταγματική Συνθήκη και τη στρατηγική της Λισσαβόνας.
• Στη συνέχεια ο καθηγητής κ.Patinienni (Φιλανδία) αναφέρθηκε στη ραγδαία ανάπτυξη της κοινωνικής οικονομίας, λόγω της μεγάλης δημοσιονομικής κρίσης και το νέο περιβάλλον κοινωνικών υπηρεσιών που παρέχουν, τις δυνατότητες που δίνουν στις μειονεκτούσες ομάδες.
Ανάφερε τη νομοθετική ποικιλία ορισμού των κοινωνικών επιχειρήσεων τις ευρωπαϊκές χώρες και μίλησε για τα κριτήρια που χαρακτηρίζουν τις κοινωνικές επιχειρήσεις (εν μέρει ή στο σύνολο ανάλογα τη χώρα).
• Συνεχής παραγωγή υπηρεσιών και αγαθών
• Υψηλός δείκτης διοικητικής αυτονομίας
• Ανάληψη οικονομικού κινδύνου
• Ελάχιστη ποσοστοποίηση αμειβομένων- εθελοντών
• Όχι κατοχή ιδιοκτησίας, συλλογική λήψη αποφάσεων
• Πρωτοβουλία πολιτών
• Νομική δέσμευση περιορισμού κατανομής κερδών
• Στόχος επιχειρηματικότητας, το όφελος της Κοινότητας
Ανέφερε ότι σε ευρωπαϊκό επίπεδο το 83,8% των κοινωνικών επιχειρήσεων είναι συνεταιρισμοί.
Σε ερώτησή μας ανέφερε ότι την περίοδο 2006- 2008 θα ολοκληρωθεί η συζήτηση σε επίπεδο κρατών μελών, για ένα ευρωπαϊκό πλαίσιο ορισμού και λειτουργίας του.
• Ο καθηγητής κ.Βλιάμος, Γ.Γ. Κοινοτικών και άλλων πόρων συνοψίζοντας τόνισε την ανάγκη θεσμικού πλαισίου, του θεσμικού πλαισίου, το άκαμπτο ελληνικό τραπεζικό σύστημα και την ανάγκη ανοίγματος του. Αναφέρθηκε στα σχεδιαζόμενα προγράμματα κατάρτισης κοινωνικών επιχειρηματιών και κατέληξε σε ένα περίγραμμα, που κατά τη γνώμη του, διαφοροποιεί την κοινωνική από την ιδιωτική.
Κοινωνική/ συλλογική εμπειρία και από φάση / ιδιωτική / ατομική
-//- /στόχος μακροχρόνιο όφελος -//- βραχυχρόνιο όφελος
-//- συγκεκριμένη αποστολή και αντικείμενο -//- απεριόριστο
-//- το κέρδος ως μέσου -//- το κέρδος ως στόχος
-//- προτεραιότητα το κοινό όφελος -//- το κέρδος για την αναπαραγωγή του
• Εξαιρετικό ενδιαφέρον είχε η τοποθέτηση της INAISE Διεθνούς Ένωσης Επενδυτών, για εναλλακτικές πηγές χρηματοδότησης με 30 μέλη στην Ευρώπη, που αποτελεί δίκτυο «ηθικών» τραπεζών κοινωνικής ευθύνης, όπου ο καταθέτης παίρνει μηδενικό ή ελάχιστο επιτόκιο και γνωρίζει ότι έτσι μπορούν να διατεθούν ευνοϊκά χαμηλότοκα δάνεια, για επιχειρήσεις κοινωνικού χαρακτήρα που δραστηριοποιούνται στο περιβάλλον, την οικολογία (βιοκαλλιέργειες), τις εναλλακτικές μορφές ενέργειας, την κοινωνική ανάπτυξη, την κατάρτιση, τον πολιτισμό, την άμβλυνση των αντιθέσεων Βορρά- Νότου.
Με σημαντικότερο το TRIODOS BANK, με κύκλο εργασιών 4 δισ.€ και δάνεια 2 δισ.€ το 2004, σε επιχειρήσεις κοινωνικού χαρακτήρα.
Τόνισε ότι πρωτεύον είναι η ανάπτυξη της κοινωνικής συνοχής από τη δράση τους (το κοινωνικό τους έργο) και δευτερεύον η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Ανέφερε ότι σχεδιάζεται η δημιουργία ενός Παγκόσμιου Κοινωνικού Χρηματοδοτικού Δικτύου για την καταπολέμηση του κοινωνικού αποκλεισμού στις μητροπόλεις και την ανάπτυξη των περιφερειακών κρατών.
Την επόμενη ημέρα ακολούθησε ένας πλούσιος διάλογος όπου ο κ.Χατζαντώνης αναφέρθηκε στα προβλήματα που έχει η κοινωνική οικονομία, την ανάγκη διεκδίκησης του ρόλου της πρότεινε τους ΚΟΙΣΠΕ ως το καλύτερο μοντέλο της χώρας να αποκλείει άλλες μορφές και τόνισε ότι θα πρέπει να θεωρηθεί η κοινωνική οικονομία ως μοχλός ανάπτυξης των υποβαθμισμένων περιοχών πέραν της προνομιακής θέσης της στην απασχόληση των ευπαθών ομάδων. Τόνισε την ανάγκη ευνοϊκής θεσμοθέτησης κινήτρων αλλά και ενεργοποίησης της κοινωνίας των πολιτών και ενθάρρυνση της κατανάλωσης των προϊόντων τους, τη διασφάλιση των υπαρχουσών δομών στήριξης και την ένταξή τους σε ένα εθνικό με περιφερειακές δομές δίκτυο που πρέπει να δημιουργηθεί, τονίζοντας ότι αυτό θα καθυστερήσει 5- 10 χρόνια για να εφαρμοσθεί πλήρως.
• Ο κ. Γεωργακάκος του εθνικού δικτύου, τόνισε το ευμετάβλητο του πελάτη δημόσιο, και ανέλυσε τα προβλήματα και τις προτάσεις που προαναφέραμε.
• Ο κ.Κυριαζής, Πρόεδρος του ΕΚΕΠΙΣ αναφέρθηκε στην 30ετή εμπειρία του στον Ελληνικό και Ευρωπαϊκό Τραπεζικό Τομέα, θέτοντας τα πραγματικά όρια των αλλαγών που μπορούν να γίνουν στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, δηλώνοντας απαισιόδοξος.
• Η κα. Μάρα από το Υπουργείο Γεωργίας αναφέρθηκε στην ανάγκη αποτύπωσης των ποιοτικών στοιχείων από της δράσεις των κοινωνικών επιχειρήσεων και μετά να θεσπίσουμε το αναγκαίο θεσμικό πλαίσιο.
• Η κα. Ντούλια επικεντρώθηκε στις εναλλακτικές πιστώσεις και ανέφερε την προσπάθεια που καταβάλει για συνεννόηση και συμφωνία με τις 35 ελληνικές συνεταιρεστικές τράπεζες
• Ο κ. Ζαχαρόπουλος (ΚΕΤΑ) αναφέρθηκε στην ανάγκη στέρεης περιφερειακής δομής υποστήριξης και συμβουλευτικής.
• Ο κ. Σιακαντάρης (ΕΣΥΕΚΤ) αναφέρθηκε στα δύο μοντέλα που χοντρικά κυριαρχούν, το αμερικανικό- κύρια εθελοντισμός, το ευρωπαϊκό-αύξηση απασχόλησης από τις δημιουργούμενες δομές και επιχειρήσεις.
Τόνισε ότι το αμερικανικό στηρίζεται κυρίως στην εθελοντική προσφορά μεσοαστικών εύπορων κοινωνικών στρωμάτων, υποστήριξης σε ευπαθείς ομάδες και μέτρα προστασίας για το περιβάλλον, ενώ το ευρωπαϊκό εστιάζεται στην προσπάθεια συμμετοχής των ευπαθών κοινωνικών ομάδων στην παραγωγική διαδικασία.
Πρότεινε μια σειρά άμεσων φορολογικών μέτρων, συνταγματική θεσμοθέτηση (αναφορά στο άρθρο 29) της κοινωνίας των πολιτών και της κοινωνικής οικονομίας και νομοθετική ρύθμιση για προβολή τους από τα ΜΜΕ.
Στην παρέμβαση μας, αφού «υπερασπιστήκαμε» την Τοπική Αυτοδιοίκηση, που πολλοί ομιλητές «κατηγορούσαν» ότι δεν είναι πελάτης- υποστηρικτής των κοινωνικών υπηρεσιών, εξηγώντας το περιοριστικό θεσμικό πλαίσιο που την διέπει, τονίσαμε την άμεση ανάγκη ενός πλαισίου- ορισμού της κοινωνικής οικονομίας, για να είναι δυνατές οι νομοθετικές ρυθμίσεις που προτείνονται, επισημάναμε και τη μέχρι τώρα συμμετοχή της Αυτοδιοίκησης στον τομέα, τονίσαμε την περιφερειακή διάρθρωση ενός δικτύου δομών υποστήριξης και συμβουλευτικής (αυτό άλλωστε προτείνει και η πρόταση ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ στην EQUAL II- της συνέχειας δηλαδή του δικτύου) την ανάγκη επιλογής μοντέλου (αμερικανικού ή ευρωπαϊκού), σε επίπεδο κεντρικής πολιτικής, καθώς και του συμπληρωματικού ρόλου που αυτό πρέπει να έχει στις δημόσιες κοινωνικές δομές (ευπαθείς ομάδες, γεωγραφικές δυσκολίες κ.λ.π.)
Ο κ.Βλιάμος κλείνοντας είπε ότι η συζήτηση τώρα αρχίζει και ότι θα καταβληθεί προσπάθεια συνέχειας του διαλόγου με στόχο τη δημιουργία ενός πλαισίου. Αφήνοντας έτσι ανοικτή για το μέλλον την επείγουσα ανάγκη θεσμοθέτησης πλαισίου.
28/09/2005
Δ. ΜΠΙΡΜΠΑΣ
-
