ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΟΛΥΒΙ
Ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα Βιομηχανικής Αρχιτεκτονικής Μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς του προηγούμενου αιώνα λεηλατήθηκε στο όνομα (!) της ανάπλασης του.
Το ‘Ελληνικό Μολύβι’ δεν υπάρχει πια διαγράψτε το από την μνήμη και την ιστορική του διαδρομή .
Για πρώτη φορά καταστράφηκε από μια μελέτη που με ευθύνη της διοίκησης του κ. Καλογερόπουλου δεν θυμίζει τίποτα από την αρχιτεκτονική και την φυσιογνωμία του παλαιού εργοστασίου. Μια ανεκδιήγητη-κάκιστη μελέτη που δεν σεβάστηκε τίποτα από την ιστορία του συγκεκριμένου χώρου.
Ο κ. Καλογερόπουλος βρήκε το 2002 ένα χώρο έτοιμο πλήρως ξεκαθαρισμένο προς αξιοποίηση. Πέρασαν 8 χρόνια και ακόμα παραμένει ένα ‘άψυχο’ κτίριο που από ότι φαίνεται έπρεπε να κακοποιηθεί για δεύτερη φορά.
Ο κ. Δήμαρχος και η παράταξη του εισηγήθηκαν στο Δημοτικό Συμβούλιο την Πέμπτη 25-2-2010 και αποφάσισαν να ονομάσουν(!) το κτίριο ‘’Δημοτικός Πολιτιστικός Πολυχώρος ‘’Κωνσταντίνος Καραμανλής’’.
ΑΓΝΩΜΟΣΥΝΗ είναι η μόνη λέξη που μου έρχεται στο μυαλό και χαρακτηρίζει την πράξη αυτή του κ. Δημάρχου και της παράταξης του γιατί απ’ ότι έμαθα μόνο η πλειοψηφία (ευτυχώς) ψήφισε αυτή την ανιστόρητη απόφαση. Προς τιμήν των υπολοίπων Δημοτικών Παρατάξεων και των Δημοτικών τους Συμβούλων κανένας δεν συναίνεσε σε αυτή τη πράξη ακραίας αγνωμοσύνης και προσβολής του πρώην Δημάρχου και των αποφάσεων του τότε Δημοτικού Συμβουλίου. Προσβολή όμως πολύ περισσότερο στη μνήμη των δωρητών.
Η δέσμευση του κ. Μυστακόπουλου Δήμαρχου τότε της πόλης για προτομή και αναφορά επί πλάκας των δωρητών Γεωργίου και Δέσποινας Βρανά καθώς και η διαφύλαξη του τίτλου ’Ελληνικό Μολύβι’ όπως ήταν γραμμένο στην είσοδο του κτιρίου από την Ιερά Οδό ήταν θεσμική και όχι προσωπική. Ο κ. Καλογερόπουλος δεν τη σεβάστηκε ούτε αυτή.
Είχε την ευκαιρία στο Δημοτικό Συμβούλιο, αν δεν κώφευε, να ακούσει όλους τους Δημοτικούς Συμβούλους της αντιπολίτευσης που του υπενθύμιζαν τα γεγονότα.
Γνώριζε πολύ καλά την ιστορία απόκτησης του χώρου, ήταν παρών στο Δημοτικό Συμβούλιο επικεφαλής Δημοτικής Παράταξης, είχε ενημερωθεί για τις προθέσεις και τις δεσμεύσεις τόσο για την ονομασία του χώρου όσο και για την αξιοποίηση του. Αν αναζητήσει το βιβλίο της Ιστορίας του Δήμου θα το δει καταγεγραμμένο, θα δει την απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, θα διαβάσει το πολιτιστικό πρόγραμμα του Δ.Π.Ο. το έτος 1998.
Δηλαδή άλλος κάνει Δωρεά, γράφει ιστορία τόσων δεκαετιών με τη λειτουργία και δράση του εργοστασίου, και άλλου όνομα θα μπει ΄’καπέλο΄΄ προς άγρα ψήφων εν όψει Δημοτικών εκλογών και μικροκομματικών σκοπιμοτήτων. Όνομα που δεν έχει καμία σχέση ούτε με τη λειτουργία ούτε με την Ιστορία. Εκτός τόπου και χρόνου που λέει απλά ο λαός μας.
Αναμφιβόλως λοιπόν, ο κ. Καλογερόπουλος φέρει αυτούσια την ευθύνη για όλη αυτή την εξέλιξη. Θεωρώ ότι δεν άξιζε τέτοιας μεταχείρισης το όνομα του συγκεκριμένου πολιτικού που χρησιμοποιείται γιατί θα μπορούσε σε άλλη περίπτωση η ονοματοδοσία αυτή να τύχει γενικότερης αποδοχής. Είναι πάγια τακτική του Δημοτικού Συμβουλίου να τιμά τους δωρητές του Δήμου με ομόφωνη ονοματοδοσία όπως με το κληροδότημα του Β/Ν Ράπτη, Μαρκάκη.
Τα παλαιό εργοστάσιο έστω και έτσι έχει όνομα, τίτλο: ‘ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΟΛΥΒΙ’
Και οι δωρητές του,Γεώργιος και Δέσποινα Βρανά, είναι αυτοί που σηματοδότησαν το μέλλον του, μια και σε αυτούς οφείλεται η προώθηση του σχεδίου μας.
Το όνομα που ψηφίσατε, δεν πρόκειται να καταξιωθεί στη συνείδηση κανενός Αιγαλιώτη . Αντίθετα θα καταγραφεί σαν ένα από τα μεγαλύτερα λάθη σας.
Σε κάθε περίπτωση καλώ τις Δημοτικές Παρατάξεις να δεσμευτούν ώστε να αποκατασταθεί , στο νέο Δημοτικό Συμβούλιο που θα προκύψει από τις Δημοτικές Εκλογές, αυτή η πρόκληση του κοινού περί δικαίου αισθήματος απέναντι σε μια πράξη αλτρουϊσμού και μεγαλοψυχίας.
ΓΙΑΝΝΑ ΧΡΙΣΤΟΓΛΟΥ
Πρώην Αντιδήμαρχος Αιγάλεω
επί των Πολιτιστικών
Ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα Βιομηχανικής Αρχιτεκτονικής Μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς του προηγούμενου αιώνα λεηλατήθηκε στο όνομα (!) της ανάπλασης του.
Το ‘Ελληνικό Μολύβι’ δεν υπάρχει πια διαγράψτε το από την μνήμη και την ιστορική του διαδρομή .
Για πρώτη φορά καταστράφηκε από μια μελέτη που με ευθύνη της διοίκησης του κ. Καλογερόπουλου δεν θυμίζει τίποτα από την αρχιτεκτονική και την φυσιογνωμία του παλαιού εργοστασίου. Μια ανεκδιήγητη-κάκιστη μελέτη που δεν σεβάστηκε τίποτα από την ιστορία του συγκεκριμένου χώρου.
Ο κ. Καλογερόπουλος βρήκε το 2002 ένα χώρο έτοιμο πλήρως ξεκαθαρισμένο προς αξιοποίηση. Πέρασαν 8 χρόνια και ακόμα παραμένει ένα ‘άψυχο’ κτίριο που από ότι φαίνεται έπρεπε να κακοποιηθεί για δεύτερη φορά.
Ο κ. Δήμαρχος και η παράταξη του εισηγήθηκαν στο Δημοτικό Συμβούλιο την Πέμπτη 25-2-2010 και αποφάσισαν να ονομάσουν(!) το κτίριο ‘’Δημοτικός Πολιτιστικός Πολυχώρος ‘’Κωνσταντίνος Καραμανλής’’.
ΑΓΝΩΜΟΣΥΝΗ είναι η μόνη λέξη που μου έρχεται στο μυαλό και χαρακτηρίζει την πράξη αυτή του κ. Δημάρχου και της παράταξης του γιατί απ’ ότι έμαθα μόνο η πλειοψηφία (ευτυχώς) ψήφισε αυτή την ανιστόρητη απόφαση. Προς τιμήν των υπολοίπων Δημοτικών Παρατάξεων και των Δημοτικών τους Συμβούλων κανένας δεν συναίνεσε σε αυτή τη πράξη ακραίας αγνωμοσύνης και προσβολής του πρώην Δημάρχου και των αποφάσεων του τότε Δημοτικού Συμβουλίου. Προσβολή όμως πολύ περισσότερο στη μνήμη των δωρητών.
Η δέσμευση του κ. Μυστακόπουλου Δήμαρχου τότε της πόλης για προτομή και αναφορά επί πλάκας των δωρητών Γεωργίου και Δέσποινας Βρανά καθώς και η διαφύλαξη του τίτλου ’Ελληνικό Μολύβι’ όπως ήταν γραμμένο στην είσοδο του κτιρίου από την Ιερά Οδό ήταν θεσμική και όχι προσωπική. Ο κ. Καλογερόπουλος δεν τη σεβάστηκε ούτε αυτή.
Είχε την ευκαιρία στο Δημοτικό Συμβούλιο, αν δεν κώφευε, να ακούσει όλους τους Δημοτικούς Συμβούλους της αντιπολίτευσης που του υπενθύμιζαν τα γεγονότα.
Γνώριζε πολύ καλά την ιστορία απόκτησης του χώρου, ήταν παρών στο Δημοτικό Συμβούλιο επικεφαλής Δημοτικής Παράταξης, είχε ενημερωθεί για τις προθέσεις και τις δεσμεύσεις τόσο για την ονομασία του χώρου όσο και για την αξιοποίηση του. Αν αναζητήσει το βιβλίο της Ιστορίας του Δήμου θα το δει καταγεγραμμένο, θα δει την απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, θα διαβάσει το πολιτιστικό πρόγραμμα του Δ.Π.Ο. το έτος 1998.
Δηλαδή άλλος κάνει Δωρεά, γράφει ιστορία τόσων δεκαετιών με τη λειτουργία και δράση του εργοστασίου, και άλλου όνομα θα μπει ΄’καπέλο΄΄ προς άγρα ψήφων εν όψει Δημοτικών εκλογών και μικροκομματικών σκοπιμοτήτων. Όνομα που δεν έχει καμία σχέση ούτε με τη λειτουργία ούτε με την Ιστορία. Εκτός τόπου και χρόνου που λέει απλά ο λαός μας.
Αναμφιβόλως λοιπόν, ο κ. Καλογερόπουλος φέρει αυτούσια την ευθύνη για όλη αυτή την εξέλιξη. Θεωρώ ότι δεν άξιζε τέτοιας μεταχείρισης το όνομα του συγκεκριμένου πολιτικού που χρησιμοποιείται γιατί θα μπορούσε σε άλλη περίπτωση η ονοματοδοσία αυτή να τύχει γενικότερης αποδοχής. Είναι πάγια τακτική του Δημοτικού Συμβουλίου να τιμά τους δωρητές του Δήμου με ομόφωνη ονοματοδοσία όπως με το κληροδότημα του Β/Ν Ράπτη, Μαρκάκη.
Τα παλαιό εργοστάσιο έστω και έτσι έχει όνομα, τίτλο: ‘ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΟΛΥΒΙ’
Και οι δωρητές του,Γεώργιος και Δέσποινα Βρανά, είναι αυτοί που σηματοδότησαν το μέλλον του, μια και σε αυτούς οφείλεται η προώθηση του σχεδίου μας.
Το όνομα που ψηφίσατε, δεν πρόκειται να καταξιωθεί στη συνείδηση κανενός Αιγαλιώτη . Αντίθετα θα καταγραφεί σαν ένα από τα μεγαλύτερα λάθη σας.
Σε κάθε περίπτωση καλώ τις Δημοτικές Παρατάξεις να δεσμευτούν ώστε να αποκατασταθεί , στο νέο Δημοτικό Συμβούλιο που θα προκύψει από τις Δημοτικές Εκλογές, αυτή η πρόκληση του κοινού περί δικαίου αισθήματος απέναντι σε μια πράξη αλτρουϊσμού και μεγαλοψυχίας.
ΓΙΑΝΝΑ ΧΡΙΣΤΟΓΛΟΥ
Πρώην Αντιδήμαρχος Αιγάλεω
