ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΟΛΥΒΙ
2-3-2010
Για να θυμηθούν όσοι ξέχασαν και να μάθουν όσοι δεν γνωρίζουν την ιστορία απόκτησης του παλαιού εργοστασίου ‘’ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΟΛΥΒΙ’’.
Η ιστορία ξεκίνησε το 1996-1997 όταν ως δημοτική αρχή αναζητούσαμε χώρους στην περιοχή του Ελαιώνα προκειμένου να τους χαρακτηρίσουμε για τις ανάγκες του Δήμου. Το παλαιό εργοστάσιο ‘’Ελληνικό Μολύβι” επί της Ιεράς Οδού,και Νάξου, ήταν μια πρόκληση και αναζητήσαμε στοιχεία για τους ιδιοκτήτες από τις υπηρεσίες του Δήμου. Ένα κτίριο με εντυπωσιακά στοιχεία βιομηχανικής αρχιτεκτονικής του μεσοπολέμου που είχε σταματήσει τη λειτουργία του τη δεκαετία του 1970 μετά από πυρκαγιά στις εγκαταστάσεις του. Στο εσωτερικό του κτιρίου υπήρχε ένας πλούτος μοναδικός. Οι χώροι παραγωγής με τα παλαιά μηχανήματα -αν και σε κατάσταση αποσύνθεσης- ο ειδικός χώρος με τα δοχεία των χρωμάτων για την παραγωγή πολύχρωμων μολυβιών, η χαρακτηριστική καμινάδα, το χημείο μαζί με τα γραφεία διοίκησης στον πρώτο όροφο, είχαν όλα μια επιβλητικότητα εντυπωσιακή. Μάζεψα από το έδαφος και φύλαξα μισοκαμμένα μολύβια και κάλεσα φωτογράφο για να αποτυπώσει την εικόνα του χώρου.
Αναζητήσαμε τα στοιχεία της διαχειρίστριας που βρέθηκαν στις υπηρεσίες του Δήμου και τηλεφωνήσαμε στην κ. Μπότση Μαρίνα. Η κ. Μπότση δέχθηκε να συναντηθεί μαζί μας αφού της εκφράσαμε τις προθέσεις μας και το ενδιαφέρον για το ακίνητο.
Ζητήσαμε φυσικά να μας φέρει σε επαφή με την, ιδιοκτήτρια του εργοστασίου, οικογένεια Βρανά αλλά μας είπε ότι τους εκπροσωπεί και θα συζητήσουμε μαζί της. Συναντηθήκαμε στο γραφείο του Δημάρχου κ. Γιάννη Μυστακόπουλου και της επαναλάβαμε την επιθυμία αγοράς του παλαιού εργοστασίου. Επισκεφτήκαμε μαζί το χώρο, μας ξενάγησε η ίδια στις εσωτερικές εγκαταστάσεις και μας ζήτησε να της εξηγήσουμε γιατί διαλέξαμε αυτό το εγκαταλειμμένο εργοστάσιο.
Οι απόψεις μας για την αξιοποίηση του ήταν συγκεκριμένες. Επαναχρησιμοποίηση του παλαιού εργοστασίου με τη μορφή Βιομηχανικού Μουσείου Παραγωγής Ελληνικών Μολυβιών σε συνδυασμό με χρήσεις πολιτιστικές που είχε ανάγκη ο Δήμος (θεατρική σκηνή, μουσικό καφενείο ,Δημοτική Πινακοθήκη, κλπ.).Σε κάθε περίπτωση μια προσεκτική αποτύπωση – μελέτη του χώρου θα οριστικοποιούσε την πλήρη ανάδειξη όλων των εγκαταστάσεων.
Η κ. Μπότση ενθουσιάστηκε και δεν έκρυψε την ικανοποίηση της για την προοπτική που διαφαινόταν από όσα της περιγράψαμε. Η εγκατάλειψη του χώρου ήταν μια κατάσταση που την προβλημάτιζε έντονα. Η προοπτική λειτουργίας ενός μουσείου σε συνδυασμό με ένα τεχνοχώρο ήταν ότι καλύτερο μπορούσε να ονειρευτεί για το μέλλον του παλαιού εργοστασίου ‘’Ελληνικό Μολύβι’’.
Μας ενημέρωσε για την κατάσταση της εταιρείας. Η κ. Δέσποινα Βρανά, χήρα του Γεωργίου Βρανά, είχε ποσοστό 80-85% και το υπόλοιπο ανήκε σε κάποιους συγγενείς-κληρονόμους.
Δεσμεύτηκε να μεταφέρει την πρόταση μας στην κ. Βρανά και στη συνέχεια θα κλείναμε ένα νέο ραντεβού. Ζητήσαμε να συναντήσουμε απ’ ευθείας την κ. Βρανά, αλλά η κ. Μπότση μας τόνισε ότι μετά την απώλεια του συζύγου της έχει αποσυρθεί από την κοινωνική ζωή και δεν συναντά κανένα άλλο εκτός από την ίδια και την ανιψιά της κ. Μουσχουντή που είναι μια από τους κληρονόμους του 15%περίπου.
Πολύ σύντομα η κ. Μπότση μου τηλεφώνησε και μου ανακοίνωσε τα ευχάριστα νέα. Η κ. Βρανά προτίθεται να κάνει δωρεά στο Δήμο Αιγάλεω το 85% που της ανήκει με την προϋπόθεση ότι θα γίνει πραγματικότητα όλο αυτό το σχέδιο που προτάθηκε για την αξιοποίηση του.
Αμέσως κλείστηκε νέο ραντεβού στο γραφείο του Δημάρχου κ. Γιάννη Μυστακόπουλου όπου και μας ανέλυσε όσα μου είχε ήδη δηλώσει τηλεφωνικά.
‘’Αν λοιπόν οι προθέσεις του Δήμου είναι αυτές που μας αναφέρατε εσείς κ. Δήμαρχε και η κ. Χριστόγλου και επειδή βλέπω μπροστά μου δύο ανθρώπους που με πείθουν για την σοβαρότητα των προθέσεων και των απόψεων τους , τότε η κ. Βρανά Δέσποινα μου είπε να σας μεταφέρω την απόφαση της να δωρίσει στο Δήμο Αιγάλεω το ποσοστό που της αναλογεί από την εταιρεία.’’
Δέσμευση μας λοιπόν ήταν η αναπαλαίωση και η λειτουργία Μουσείου Βιομηχανικής Παραγωγής του Ελληνικού Μολυβιού, να παραμείνει ο τίτλος του εργοστασίου ως έχει ‘ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΟΛΥΒΙ’ και να χρησιμοποιηθεί ως τεχνοχώρος.
Επί πλέον ο κ. Δήμαρχος δεσμεύτηκε ότι στα εγκαίνια του χώρου την είσοδο θα κοσμεί μια προτομή του κ. Γ. Βρανά με ειδική αναφορά επί πλάκας για τη δωρεά της οικογένειας.
Όσον αφορά δε το υπόλοιπο 10-15% των μετόχων της Α.Ε που ανήκε στους κληρονόμους
του κ. Βρανά ,ζήτησαν να βοηθήσουμε την επίσπευση των διαδικασιών λύσης της εταιρείας ώστε να μπορεί να γίνει νομότυπα η μεταβίβαση του ακινήτου. Αναλάβαμε την ευθύνη να έρθουμε σε επαφή με τους υπόλοιπους κληρονόμους και να αποζημιώσουμε το αντίστοιχο ποσό που θα προέκυπτε από το Σώμα Ορκωτών Εκτιμητών .
Ευχαριστήσαμε την κ. Μπότση για την καθοριστική συμμετοχή της σε αυτή την εξέλιξη και ζητήσαμε να ευχαριστήσει την κ. Βρανά και να της μεταφέρει την επιθυμία μας να την γνωρίσουμε. Τότε ήταν και η μοναδική τηλεφωνική επικοινωνία μεταξύ του κ. Γ. Μυστακόπουλου και της κ. Δέσποινας Βρανά.
Αμέσως ξεκίνησαν συντονισμένες ενέργειες με την τεχνική υπηρεσία του Δήμου ώστε να γίνει τοπογραφικό , να αποτυπωθεί ο χώρος και να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα που υπήρχαν με το διάταγμα του Ελαιώνα, τον χαρακτηρισμό κ.τ.λ. Αναζητήθηκαν προγράμματα κατάλληλα για χρηματοδότηση πολιτιστικής αξιοποίησης παλαιών εργοστασίων. Ερευνήθηκε επίσης η δυνατότητα να χαρακτηρισθεί με ΦΕΚ ως χώρος πολιτιστικής κληρονομιάς .
Ταυτόχρονα, ανατέθηκε στο Δικηγόρο του Δήμου κ. Μιχάλη Καβάση να διερευνήσει τα θέματα λύσεως της εταιρείας και αποζημιώσεως των υπολοίπων κληρονόμων .
Αντιμετωπίσαμε ένα κυκεώνα προβλημάτων και γραφειοκρατίας, ο χρόνος περνούσε και οι λύσεις προχωρούσαν βασανιστικά αργά.
Η επικοινωνία με την κ. Μπότση ήταν τακτική, την ενημερώναμε για τις εξελίξεις και είχε επισκεφτεί πολλές φορές τον Δήμο και το θέατρο μας ‘Αλέξης Μινωτής’. Οι ενέργειες και οι προσπάθειες μας συνεχίζονταν όταν η κ. Μπότση με ενημέρωσε τηλεφωνικά ότι η κ. Βρανά έφυγε από την ζωή ξαφνικά χωρίς να έχουμε φτάσει στο τέλος αυτής της υπόσχεσης δωρεάς .
Στην τελετή στο Ά Νεκροταφείο παρευρεθήκαμε με τον κ. Δήμαρχο και αποχαιρετίσαμε την κ. Βρανά, αν και δεν την είχαμε γνωρίσει.
Έπειτα από αυτή την εξέλιξη τα προβλήματα της απόκτησης έγιναν πιο περίπλοκα . Ιδιαίτερα με την λύση της εταιρείας .
Η κ. Μπότση με έφερε σε επαφή με την ανιψιά της κ. Βρανά η οποία ήθελε να βοηθήσει να υλοποιηθεί το όραμα του Δήμου και της οικογένειας . Η ίδια ήταν Δικηγόρος εργαζόταν στην Εθνική Τράπεζα, στην οδό Σταδίου. Έτσι η κ. Μουσχουντή ανέλαβε ως εκπρόσωπος των υπολοίπων κληρονόμων και μαζί με τον κ. Μιχάλη Καβάση κατάφεραν να ολοκληρωθούν επιτέλους όλες οι γραφειοκρατικές διαδικασίες και το ‘ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΟΛΥΒΙ’ στις 26 Ιουλίου 2001 πέρασε στον Δήμο μας:
‘Το Δημοτικό Συμβούλιο αποφασίζει ομόφωνα ότι εγκρίνει την αποδοχή δωρεάς κληρονόμων Βρανά και αγορά ποσοστού μετοχών ιδιοκτησίας εταιρείας ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΜΟΛΥΒΙΩΝ Α.Ε. στην συμβολή της Ιεράς Οδού και Νάξου. (απόσπασμα από τα πρακτικά του Δημ. Συμβ. Αιγάλεω)
Η αγορά του υπολοίπου ποσού και η συμβολαιογραφική πράξη έγινε 18/12/2001 Αρ.Συμ.13023 αντί του ποσού των 58.003.500 Δρχ.
2-3-2010
Για να θυμηθούν όσοι ξέχασαν και να μάθουν όσοι δεν γνωρίζουν την ιστορία απόκτησης του παλαιού εργοστασίου ‘’ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΟΛΥΒΙ’’.
Η ιστορία ξεκίνησε το 1996-1997 όταν ως δημοτική αρχή αναζητούσαμε χώρους στην περιοχή του Ελαιώνα προκειμένου να τους χαρακτηρίσουμε για τις ανάγκες του Δήμου. Το παλαιό εργοστάσιο ‘’Ελληνικό Μολύβι” επί της Ιεράς Οδού,και Νάξου, ήταν μια πρόκληση και αναζητήσαμε στοιχεία για τους ιδιοκτήτες από τις υπηρεσίες του Δήμου. Ένα κτίριο με εντυπωσιακά στοιχεία βιομηχανικής αρχιτεκτονικής του μεσοπολέμου που είχε σταματήσει τη λειτουργία του τη δεκαετία του 1970 μετά από πυρκαγιά στις εγκαταστάσεις του. Στο εσωτερικό του κτιρίου υπήρχε ένας πλούτος μοναδικός. Οι χώροι παραγωγής με τα παλαιά μηχανήματα -αν και σε κατάσταση αποσύνθεσης- ο ειδικός χώρος με τα δοχεία των χρωμάτων για την παραγωγή πολύχρωμων μολυβιών, η χαρακτηριστική καμινάδα, το χημείο μαζί με τα γραφεία διοίκησης στον πρώτο όροφο, είχαν όλα μια επιβλητικότητα εντυπωσιακή. Μάζεψα από το έδαφος και φύλαξα μισοκαμμένα μολύβια και κάλεσα φωτογράφο για να αποτυπώσει την εικόνα του χώρου.
Αναζητήσαμε τα στοιχεία της διαχειρίστριας που βρέθηκαν στις υπηρεσίες του Δήμου και τηλεφωνήσαμε στην κ. Μπότση Μαρίνα. Η κ. Μπότση δέχθηκε να συναντηθεί μαζί μας αφού της εκφράσαμε τις προθέσεις μας και το ενδιαφέρον για το ακίνητο.
Ζητήσαμε φυσικά να μας φέρει σε επαφή με την, ιδιοκτήτρια του εργοστασίου, οικογένεια Βρανά αλλά μας είπε ότι τους εκπροσωπεί και θα συζητήσουμε μαζί της. Συναντηθήκαμε στο γραφείο του Δημάρχου κ. Γιάννη Μυστακόπουλου και της επαναλάβαμε την επιθυμία αγοράς του παλαιού εργοστασίου. Επισκεφτήκαμε μαζί το χώρο, μας ξενάγησε η ίδια στις εσωτερικές εγκαταστάσεις και μας ζήτησε να της εξηγήσουμε γιατί διαλέξαμε αυτό το εγκαταλειμμένο εργοστάσιο.
Οι απόψεις μας για την αξιοποίηση του ήταν συγκεκριμένες. Επαναχρησιμοποίηση του παλαιού εργοστασίου με τη μορφή Βιομηχανικού Μουσείου Παραγωγής Ελληνικών Μολυβιών σε συνδυασμό με χρήσεις πολιτιστικές που είχε ανάγκη ο Δήμος (θεατρική σκηνή, μουσικό καφενείο ,Δημοτική Πινακοθήκη, κλπ.).Σε κάθε περίπτωση μια προσεκτική αποτύπωση – μελέτη του χώρου θα οριστικοποιούσε την πλήρη ανάδειξη όλων των εγκαταστάσεων.
Η κ. Μπότση ενθουσιάστηκε και δεν έκρυψε την ικανοποίηση της για την προοπτική που διαφαινόταν από όσα της περιγράψαμε. Η εγκατάλειψη του χώρου ήταν μια κατάσταση που την προβλημάτιζε έντονα. Η προοπτική λειτουργίας ενός μουσείου σε συνδυασμό με ένα τεχνοχώρο ήταν ότι καλύτερο μπορούσε να ονειρευτεί για το μέλλον του παλαιού εργοστασίου ‘’Ελληνικό Μολύβι’’.
Μας ενημέρωσε για την κατάσταση της εταιρείας. Η κ. Δέσποινα Βρανά, χήρα του Γεωργίου Βρανά, είχε ποσοστό 80-85% και το υπόλοιπο ανήκε σε κάποιους συγγενείς-κληρονόμους.
Δεσμεύτηκε να μεταφέρει την πρόταση μας στην κ. Βρανά και στη συνέχεια θα κλείναμε ένα νέο ραντεβού. Ζητήσαμε να συναντήσουμε απ’ ευθείας την κ. Βρανά, αλλά η κ. Μπότση μας τόνισε ότι μετά την απώλεια του συζύγου της έχει αποσυρθεί από την κοινωνική ζωή και δεν συναντά κανένα άλλο εκτός από την ίδια και την ανιψιά της κ. Μουσχουντή που είναι μια από τους κληρονόμους του 15%περίπου.
Πολύ σύντομα η κ. Μπότση μου τηλεφώνησε και μου ανακοίνωσε τα ευχάριστα νέα. Η κ. Βρανά προτίθεται να κάνει δωρεά στο Δήμο Αιγάλεω το 85% που της ανήκει με την προϋπόθεση ότι θα γίνει πραγματικότητα όλο αυτό το σχέδιο που προτάθηκε για την αξιοποίηση του.
Αμέσως κλείστηκε νέο ραντεβού στο γραφείο του Δημάρχου κ. Γιάννη Μυστακόπουλου όπου και μας ανέλυσε όσα μου είχε ήδη δηλώσει τηλεφωνικά.
‘’Αν λοιπόν οι προθέσεις του Δήμου είναι αυτές που μας αναφέρατε εσείς κ. Δήμαρχε και η κ. Χριστόγλου και επειδή βλέπω μπροστά μου δύο ανθρώπους που με πείθουν για την σοβαρότητα των προθέσεων και των απόψεων τους , τότε η κ. Βρανά Δέσποινα μου είπε να σας μεταφέρω την απόφαση της να δωρίσει στο Δήμο Αιγάλεω το ποσοστό που της αναλογεί από την εταιρεία.’’
Δέσμευση μας λοιπόν ήταν η αναπαλαίωση και η λειτουργία Μουσείου Βιομηχανικής Παραγωγής του Ελληνικού Μολυβιού, να παραμείνει ο τίτλος του εργοστασίου ως έχει ‘ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΟΛΥΒΙ’ και να χρησιμοποιηθεί ως τεχνοχώρος.
Επί πλέον ο κ. Δήμαρχος δεσμεύτηκε ότι στα εγκαίνια του χώρου την είσοδο θα κοσμεί μια προτομή του κ. Γ. Βρανά με ειδική αναφορά επί πλάκας για τη δωρεά της οικογένειας.
Όσον αφορά δε το υπόλοιπο 10-15% των μετόχων της Α.Ε που ανήκε στους κληρονόμους
του κ. Βρανά ,ζήτησαν να βοηθήσουμε την επίσπευση των διαδικασιών λύσης της εταιρείας ώστε να μπορεί να γίνει νομότυπα η μεταβίβαση του ακινήτου. Αναλάβαμε την ευθύνη να έρθουμε σε επαφή με τους υπόλοιπους κληρονόμους και να αποζημιώσουμε το αντίστοιχο ποσό που θα προέκυπτε από το Σώμα Ορκωτών Εκτιμητών .
Ευχαριστήσαμε την κ. Μπότση για την καθοριστική συμμετοχή της σε αυτή την εξέλιξη και ζητήσαμε να ευχαριστήσει την κ. Βρανά και να της μεταφέρει την επιθυμία μας να την γνωρίσουμε. Τότε ήταν και η μοναδική τηλεφωνική επικοινωνία μεταξύ του κ. Γ. Μυστακόπουλου και της κ. Δέσποινας Βρανά.
Αμέσως ξεκίνησαν συντονισμένες ενέργειες με την τεχνική υπηρεσία του Δήμου ώστε να γίνει τοπογραφικό , να αποτυπωθεί ο χώρος και να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα που υπήρχαν με το διάταγμα του Ελαιώνα, τον χαρακτηρισμό κ.τ.λ. Αναζητήθηκαν προγράμματα κατάλληλα για χρηματοδότηση πολιτιστικής αξιοποίησης παλαιών εργοστασίων. Ερευνήθηκε επίσης η δυνατότητα να χαρακτηρισθεί με ΦΕΚ ως χώρος πολιτιστικής κληρονομιάς .
Ταυτόχρονα, ανατέθηκε στο Δικηγόρο του Δήμου κ. Μιχάλη Καβάση να διερευνήσει τα θέματα λύσεως της εταιρείας και αποζημιώσεως των υπολοίπων κληρονόμων .
Αντιμετωπίσαμε ένα κυκεώνα προβλημάτων και γραφειοκρατίας, ο χρόνος περνούσε και οι λύσεις προχωρούσαν βασανιστικά αργά.
Η επικοινωνία με την κ. Μπότση ήταν τακτική, την ενημερώναμε για τις εξελίξεις και είχε επισκεφτεί πολλές φορές τον Δήμο και το θέατρο μας ‘Αλέξης Μινωτής’. Οι ενέργειες και οι προσπάθειες μας συνεχίζονταν όταν η κ. Μπότση με ενημέρωσε τηλεφωνικά ότι η κ. Βρανά έφυγε από την ζωή ξαφνικά χωρίς να έχουμε φτάσει στο τέλος αυτής της υπόσχεσης δωρεάς .
Στην τελετή στο Ά Νεκροταφείο παρευρεθήκαμε με τον κ. Δήμαρχο και αποχαιρετίσαμε την κ. Βρανά, αν και δεν την είχαμε γνωρίσει.
Έπειτα από αυτή την εξέλιξη τα προβλήματα της απόκτησης έγιναν πιο περίπλοκα . Ιδιαίτερα με την λύση της εταιρείας .
Η κ. Μπότση με έφερε σε επαφή με την ανιψιά της κ. Βρανά η οποία ήθελε να βοηθήσει να υλοποιηθεί το όραμα του Δήμου και της οικογένειας . Η ίδια ήταν Δικηγόρος εργαζόταν στην Εθνική Τράπεζα, στην οδό Σταδίου. Έτσι η κ. Μουσχουντή ανέλαβε ως εκπρόσωπος των υπολοίπων κληρονόμων και μαζί με τον κ. Μιχάλη Καβάση κατάφεραν να ολοκληρωθούν επιτέλους όλες οι γραφειοκρατικές διαδικασίες και το ‘ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΟΛΥΒΙ’ στις 26 Ιουλίου 2001 πέρασε στον Δήμο μας:
‘Το Δημοτικό Συμβούλιο αποφασίζει ομόφωνα ότι εγκρίνει την αποδοχή δωρεάς κληρονόμων Βρανά και αγορά ποσοστού μετοχών ιδιοκτησίας εταιρείας ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΜΟΛΥΒΙΩΝ Α.Ε. στην συμβολή της Ιεράς Οδού και Νάξου. (απόσπασμα από τα πρακτικά του Δημ. Συμβ. Αιγάλεω)
Η αγορά του υπολοίπου ποσού και η συμβολαιογραφική πράξη έγινε 18/12/2001 Αρ.Συμ.13023 αντί του ποσού των 58.003.500 Δρχ.
ΓΙΑΝΝΑ ΧΡΙΣΤΟΓΛΟΥ
Πρώην Αντιδήμαρχος Αιγάλεω
επί των Πολιτιστικών
