ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 2/03/2010
ΥΠΑΡΧΕΙ «ΠΑΤΟΣ» ΣΤΟ ΒΑΡΕΛΙ;
Ξεκίνησαν με αφίσες, που «έδιωχναν» πυλώνες που λειτουργούν και «λειτουργούσαν» κατασκηνώσεις που είναι λόγγος, με προκηρύξεις προσλήψεων πριν τις εκλογές του 2006 που θα ολοκληρωθούν, λίγο πριν ή και μετά τις εκλογές του 2010. Η εικόνα της κέντρου και της πόλης γνωστή, δυστυχώς την χαρακτηρίζει. Δημιούργησαν πελατειακά χρέη, έχασαν χαρακτηρισμένους χώρους. Τα οκτώ χρόνια το μόνο που κατόρθωσαν ήταν να βελτιώσουν λίγο μερικές υπηρεσίες και λειτουργίες, να διοργανώνουν επαρχιακού επιπέδου νέες εκδηλώσεις. Δεν πειράζει ,καλό και αυτό από το τίποτα.
Τώρα, αφού έφεραν λούνα πάρκ στην εκκλησία, κληρώνουν αμάξια στη λοταρία, «απονέμουν» ονόματα σε κτίσματα, αφού πρώτα έχουν καταστρέψει τον αρχιτεκτονικό χαρακτήρα τους.
Το παλαιό εργοστάσιο «ελληνικό μολύβι» -χαρακτηριστικό βιομηχανικό κτίσμα του μεσοπολέμου - επί της Ιεράς οδού, που η διοίκηση Μυστακόπουλου (ΑΝΑΠΛΑΣΗ) είχε εξασφαλίσει επιτυγχάνοντας την μεγαλύτερη στην ιστορία της πόλης δωρεά – προσφορά από την οικογένεια Βρανά, του 85% του χώρου και αγοράζοντας το υπόλοιπο 15% από άλλους κληρονόμους - μετατράπηκε σε ένα «μοντέρνο κουτί» και μετονομάζεται σε πολιτιστικό πολυχώρο «Κωνσταντίνος Καραμανλής», με απόφαση μόνο της παράταξής του κ. Καλογερόπουλου, υποτιμώντας στην ουσία τον πρώην πρωθυπουργό και πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Μικροπολιτικές σκοπιμότητες και λαϊκισμοί; ιστορική αγνωμοσύνη στους δωρητές; ανάγκη να αφήσουν «αποτύπωμα» στην πόλη, τώρα που βλέπουν την Αλεξάνδρεια να χάνεται;
Εμείς διαφωνήσαμε, επισημαίνοντας ότι χώροι πολιτισμού δεν πρέπει να ονοματίζονται από πολιτικούς – υπάρχουν άλλοι χώροι για να τιμηθεί ο ιστορικός ηγέτης της συντηρητικής παράταξης - θυμίζοντας την προσφορά και την δέσμευση στην οικογένεια, απέχοντας στην ψηφοφορία, μη νομιμοποιώντας την διαδικασία. Ελπίζοντας σε αποκατάσταση της ιστορίας στο μέλλον….
Ευχόμενοι να έχουμε πιάσει επιτέλους «πάτο».
